Probeer samen de verantwoordelijkheid op te pakken

'33 jaar was ik praktiserend huisarts, nu ben ik met pensioen. Ik ben plotseling en ook wel onvoorbereid in het praktijkhouderschap gerold. Ik was net klaar met de opleiding toen mijn opleider zeer onverwacht overleed. In die tijd was het heel moeilijk om een praktijk te vinden (dat kun je je nu niet meer voorstellen) en ben toen in het gat gesprongen dat mijn opleider achterliet.'

In gesprek met Frank Boere
Gepensioneerd huisarts in Rockanje

Dat was een solopraktijk aan huis. Later ben ik samen met een collega het ondernemerspad opgegaan. We kochten een groot pand in Rockanje waar we onze eigen praktijken en andere eerstelijnsaanbieders onderdak boden. Dat is indertijd een heel goed besluit geweest. Het ondernemerschap paste ons vanaf dag één prima.

Dat is nu wel anders. Er zijn zoveel zaken die je over moet nemen. Huisvesting is geen vanzelfsprekendheid meer, er zijn heel veel opties en de administratieve last is bijna niet te doen. Dat was vroeger veel eenvoudiger, je meldde je gewoon bij de verzekeraar en ging van start. Sterker nog, de directeur van de zorgverzekeraar in deze regio kwam mij persoonlijk welkom heten.

Ondernemerschap te weinig belicht

Omdat het zo ingewikkeld is, twijfelen mensen lang om de stap te zetten en dat begrijp ik wel. Huisartsen worden merkwaardig genoeg nog steeds te weinig opgeleid voor het zakelijke deel terwijl dat ondernemerschap belangrijk en onvermijdelijk is. Je wordt nog steeds opgeleid voor waarnemer. Daar mag wel eens wat meer aandacht voor komen.

Samen moeten we het heersende individuele belang ombuigen naar een gezamenlijk belang. Het is een collectief probleem! Wij zijn er allemaal bij gebaat dat de continuïteit van de huisartsenzorg geborgd blijft. Want als er gaten vallen in de bezetting hebben alle collega's daar mee te maken. De huisartsenorganisaties moeten daar een voortrekkersrol in pakken. Zij wéten wie binnen vijf jaar gaat stoppen en kunnen het initiatief nemen voor een verkennend gesprek. Zij kunnen in het proces, van begin tot eind, een coördinerende en faciliterende rol hebben. Dat zou heel sterk zijn. De hagro's zijn daar te klein voor, een beetje los zand ook, maar daar moet wel goed overleg plaatsvinden. Ik zou graag zien dat er minder focus komt op het eigen belang en méér op het gezamenlijke.

Ik ben nu gestopt, dat is helaas niet gelopen zoals ik dat voor ogen had. Overname is niet gelukt. Nu neemt mijn maat mijn deel over en met een waarnemer houden ze de zorg op peil. Vanaf 1 juni komt een nieuwe huisarts als beoogd opvolger in de praktijk. Zij zal eerst als waarnemer werken. Niet ideaal want zeker het eerste half jaar zal pittig worden. Maar gelukkig is een duurzame oplossing in de maak. Of ik goodwill vraag? Nee zeg, dat is niet van deze tijd. We hebben allemaal een uitstekend pensioen, waarom zou ik een starter nodeloos op kosten jagen?

Vanaf dag één ben ik blij met mijn keuze voor deze streek. Mensen zijn recht toe recht aan, de bevolking bestaat voor een derde uit in Rockanje gewortelde families en voor tweederde uit mensen die Rotterdam en omgeving verlaten hebben. Voor mijn gezin was het heerlijk hier, we hebben veel ruimte en vrijheid ervaren. En de grote stad is om de hoek.'

Mijn tip? Kom de regio eens ontdekken, die is namelijk leuker dan je misschien zou denken. Maar vooral: probeer samen de verantwoordelijkheid op te pakken om huisartsenzorg beschikbaar te houden. Met samen bedoel ik dan de huisartsenorganisaties én de huisartsen (via de hagro's). Het is een collectieve uitdaging die ons allemaal raakt.

Nog een tip? Ik ben mentor voor starters en stoppers. Gebruik mijn ervaring, die helpt je door het complexe proces heen. Maak een afspraak als je interesse hebt.