Kansen en mogelijkheden genoeg

'Inmiddels ben ik ruim vier jaar werkzaam als waarnemer op dagpraktijken en de huisartsenpost. Op de HAP in Spijkenisse zit ik in het kernteam. Daarnaast ben ik kaderhuisarts astma/COPD in opleiding waarvoor ik een meerjarige opleiding volg. Dit zijn momenteel mijn keuzes, heel bewust gemaakt. Ze pakken goed uit en zijn prima te combineren met een jong gezin.'

In gesprek met Saron Donker
Huisarts in Rockanje, sinds 2019

'Hoe passend dit voor mij ook is, uiteindelijk heb je als zzp-er ook je sores, zoals een dure verzekering en de nodige administratie. Je mist alleen gelijkwaardigheid, invloed, verantwoordelijkheid en eigenaarschap. Terwijl dat het nu juist leuk maakt. Op termijn is een praktijkovername of associatie dan ook absoluut mijn doel.

Het realiseren van een goede werk/privé balans is voor mij en ook voor mijn jonge collega's echt belangrijk. Het valt me wel op dat vooral vrouwelijke collega's zich verantwoordelijk voelen voor die balans. We willen ook veel en alles moet kloppen. Kijk, ik heb geen kinderen gekregen om die vervolgens aan een nanny over te laten. Ik kies bewust voor een parttimebaan wat evengoed inhoudt dat je 40-50 uur per week werkt. Door deze periode veel op de huisartsenpost te werken kan ik overdag meer thuis zijn. Die flexibiliteit geeft me de ruimte om mijn opties te verkennen en keuzes te maken.

Een eerdere overnamepoging is helaas niet gelukt. Het valt niet goed onder woorden te brengen waar dat door kwam. Het was deels een gevoelskwestie, wellicht was het moment niet goed en zaten we niet voldoende op één lijn. Leerzaam was het wel. Het heeft gemaakt dat ik het praktijkeigenaarschap nog even uitstel en me eerst focus op andere taken. Daarnaast moet er meer gepraat worden. Met de stoppende huisarts, maar vooral ook met toekomstige collega's. Willen we ongeveer dezelfde dingen, klopt het evenwicht in deze praktijk? Ik maak op drie punten mijn afwegingen:

1. Kan ik de balans tussen werk en gezin goed houden.
2. Is waarneming (met name in de vakanties, dit is een toeristische streek) goed geregeld.
3. Kunnen we calamiteiten gezamenlijk oplossen, op wie kunnen we terugvallen. In dat verband zijn solopraktijken ook steeds moeilijker vol te houden.

Praktijkhouders zijn cruciaal voor de toekomst van huisartsenzorg. Als we dat loslaten raken we de regie kwijt en gaan zorgverzekeraars het bepalen. Volgens mij moeten we dat zien te vermijden.

Cohaesie kan hier een nuttige rol in spelen, het voortouw nemen. Weten alle huisartsen waarvoor ze Cohaesie kunnen bellen? Laten we eens beginnen met het maken van een goed en hecht netwerk. Maak bijvoorbeeld een waarnemerspoule, organiseer interessante bijeenkomsten of een vragenuurtje voor starters & stoppers of zet periodiek een startersacademie op. Naast de Telegramgroep is er niets en bovendien ligt de focus veel te sterk op Rotterdam. Ik zou ook derdejaars studenten tijdig betrekken en enthousiasmeren voor onze regio. De meeste blijven tenslotte 'hangen' in de regio waar ze in de praktijk zijn opgeleid. Ik zie kansen en mogelijkheden genoeg.'